4 Haziran 2009 Perşembe

Ve uçak havalandı ilk defa bu kadar heyecanlandım içimi hiç bir şey bu kadar kabartmamıştı doğru tabir buysa sanki midem ağzımdan dışarı çıkacak gibi oldu. Hiç bu kadar yükseğe çıkmamıştım en fazla pek çok kişiye yüksek gelen artık benim alışık olduğum 9 katlı binanın 7. Katındaki evimdi.
Hiç düşünmeden eşyalarımı toplayıp evden çıktım çok sıkıntılı br gündü anlamadım ben de ne yapmaya çalıştığımı. Birden elim valize gitti ve valizi doldurmaya başladım. Ancak Zelihanın yanına vardığımda duş almak isteyince fark ettim sadece gömlek aldığımı yanıma hepsi de beyaz gömlekler.
Oradan giyecek bir şeyler aldım artık. Paris’te hatırladığımdan daha iyi pantolon yapıyorlarmış. Zeliha’yla hiç konuşmadık neden gelmediğimi ben de anlatmadım o da sormadı zaten. Bu da iyi oldu benim için. Daha üzerimden ilk şoku atamamış hissediyorum kendimi.bi kaç sadece gezdik dolaştık barlara gittil hatta bir gün seviştik bile.beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yaptı Zeliha. Fakat ben olanları anlatmammak için elimden gelen çabayı gösteriyordum.
Bir akşam çok sarhoş olduk birden ağlamaya başladım hıçkıraklar içinde salya sümük . hiç bu kadar ağlamamıştım. Zeliha beni öpiyor gözlerimi siliyor ben gittikçe daha çok ağlıyorum.sonra bir dikişte kadehimde kalan son şarabı yuttum. Ve anlatmaya başladım.

Hiç yorum yok: