Sinir ağı labaratuarının kapısına vardıklarında içeriden bir ses duydular. Sanki birşey kapıya çarpıyordu. Pilot kapının düğmesine bastı. Kapı açılırken içeriden küçük şekilsiz birşey fırladı ve GH-1409-TL'nin ayağına çarptı. Sonra geriledi ve tekrar kendini ayağa doğru ilerletti. Bu sefer daha atik davranan GH-1409-TL ayağını kaldırdı ve küçük şey kendini koridorun duvarına çarptı. Doktor Wundt kendisini yeniden tuvara toslamad onu yerden kaldırdı ve içeri girebildiler. Labaratuar neredeyse boştu. Tam karşılarındaki duvar değişik ölçülerde saydam bölmelerden oluşuyordu. Bölmelerin gerisindeki küre şekilli, bazıları düzlemsel, labirenti andıran yüzeylere sahip yapay sinir ağları, yan duvardaki geniş ekranlara tüm tavanı kaplayan kablolarla bağlıydılar. Ekranların karşısındaki duvarda bir koridor, personel odalarına uzanıyordu. Odanın neredeyse tek eşyası olan koridorun yanındaki kanepede, cılız yaşlıca bir adam derin bir uyku çekiyordu.
Doktor Wundt koridora giderken, yere bıraktığı robotla ilgilenen GH-1409-TL'ye seslendi. "Revirde sana göre çok fazla insan olduğundan, kargo gemisini burda beklemen daha uygun olur. Bu labarutarda şu içerde uyuyan adamdan başka kimse yoktur. O' da pek insanlarla ilgilenmez."
Doktor Wundt, şimdi Gia-Han'da olan Kandel' in asistanının odasını gösterdi. Odada üç masa, geniş bir yatak ve duvara gömme dolaptan başka yazar isminin aynı olduğu bir düzine kadar kitap vardı. Doktor Wundt, GH-1409-TL' ye iletişim numarasını verdi. "Eğer uykusuzluk sıkıntı yaratırsa seni uyutabilirim." dedi ve belli ki dahasını söyleyecekti fakat GH-1409-TL'nin sıkıntılı yüzünü görünce vazgeçip, çantasından enjektörü çıkarttı ve masanın üstüne bıraktı. Kapıyı ardından kapatıp pilotla beraber labaratuardan ayrıldılar.
GH-1409-TL yatağa uzanmış, gözlerini kapatmış halde tedirgin biçimde soluk alıyordu. Sonra gözlerini açtı ve enjektörü aldı. Göğüs kemiğinin tam altında, midesi olması gereken yerde, dairesel bir yuvaya enjektörü yerleştirdi. Enjektörü çevirdiğinde içindeki sıvı yavaşça vücuduna dağıldı. Enjektörü tekrar masaya bıraktı ve ardından en az içerde uyuyan adam kadar derin bir uykuya daldı.
Kanepedeki adam, GH-1409-TL' ye birşeyler anlatıyordu, fakat sesi duyulmuyordu. GH-1409-TL dikkatini vermeye çalıştı. Kandel gözlerini ona dikmiş, "...robotlar beceremiyor işte seni kullanmalıyız. Bana yardım etmelisin..." Kandel kayboldu ve tekrar belirdi." ...yapmam için başka çarem yoktu, öleceğini bilemezdim..." Kandel tekrar belirdi, yine gözlerini ona dikmişti. "...robotlar beceremiyor işte seni kullanmalıyız. Bana yardım etmelisin..." aynı şeyi tekrarlıyordu yine. Işık, pencere, duvar sırayla gözlerinde belirdi. Demek rüya böyle birşeymiş diye düşündü.
Doktor Wundt koridora giderken, yere bıraktığı robotla ilgilenen GH-1409-TL'ye seslendi. "Revirde sana göre çok fazla insan olduğundan, kargo gemisini burda beklemen daha uygun olur. Bu labarutarda şu içerde uyuyan adamdan başka kimse yoktur. O' da pek insanlarla ilgilenmez."
Doktor Wundt, şimdi Gia-Han'da olan Kandel' in asistanının odasını gösterdi. Odada üç masa, geniş bir yatak ve duvara gömme dolaptan başka yazar isminin aynı olduğu bir düzine kadar kitap vardı. Doktor Wundt, GH-1409-TL' ye iletişim numarasını verdi. "Eğer uykusuzluk sıkıntı yaratırsa seni uyutabilirim." dedi ve belli ki dahasını söyleyecekti fakat GH-1409-TL'nin sıkıntılı yüzünü görünce vazgeçip, çantasından enjektörü çıkarttı ve masanın üstüne bıraktı. Kapıyı ardından kapatıp pilotla beraber labaratuardan ayrıldılar.
GH-1409-TL yatağa uzanmış, gözlerini kapatmış halde tedirgin biçimde soluk alıyordu. Sonra gözlerini açtı ve enjektörü aldı. Göğüs kemiğinin tam altında, midesi olması gereken yerde, dairesel bir yuvaya enjektörü yerleştirdi. Enjektörü çevirdiğinde içindeki sıvı yavaşça vücuduna dağıldı. Enjektörü tekrar masaya bıraktı ve ardından en az içerde uyuyan adam kadar derin bir uykuya daldı.
Kanepedeki adam, GH-1409-TL' ye birşeyler anlatıyordu, fakat sesi duyulmuyordu. GH-1409-TL dikkatini vermeye çalıştı. Kandel gözlerini ona dikmiş, "...robotlar beceremiyor işte seni kullanmalıyız. Bana yardım etmelisin..." Kandel kayboldu ve tekrar belirdi." ...yapmam için başka çarem yoktu, öleceğini bilemezdim..." Kandel tekrar belirdi, yine gözlerini ona dikmişti. "...robotlar beceremiyor işte seni kullanmalıyız. Bana yardım etmelisin..." aynı şeyi tekrarlıyordu yine. Işık, pencere, duvar sırayla gözlerinde belirdi. Demek rüya böyle birşeymiş diye düşündü.
