TAŞ YIĞINI

Bir insanın bir insanı anlaması
Boyutları kaldırır ortadan
Duvarda bir kapı belirir
Kapıyı anahtarlı anahtarsız açmak gibidir

Bir taş koydum, çok kırılmıştım
Bir kaç sıra taş, gelmeyin üzerime
Atlamanız gerekecek üzerinden
Yalanlarınız vardı kapandı kapı
Yüksek bir duvardır kişilik

Makyajınız, sakalınız, kıyafetleriniz, bakışınız
Hiç biriniz yolda öylece durup bir yabancının gözlerine bakamazsınız
Konuşurken böyle düşündüğümü düşün(den) öte geçmek değil yaptığınız
Sevmeye yeteneğiniz yok belli çalışmak yüzde doksanı
Sonra adamın biri garda otobüs bekleyen yolculara döndü ve dedi ki:
"Herkes Mecnun herkes Leyla ne güzel dünya"
Pardon siz aşkı ne sanmıştınız defolun gidin lütfen defolun

Duvarlarınız diyorum size
Hiç utanmadan yüzünüze söylüyorum
Labirentler oluşturdu kentlerde