Denizin Çırpınışları

Bir kız vardı,yalnız ve tek başına
Yorulmuş bedeni yaşadığı acılar ise yüzünden belli
Kalabalık insanların arasında sıkışmış,boğulmak üzere
Nasıl nefes alabilirdi

Küçük bir delik arıyordu
Başını oradan çıkarıp belki nefes alabilirim diye
Ama her yer kapanmıştı sanki
Karanlığın ortasında nefessiz ve sessiz kalıyordu

Bir ışık,bir ses bekliyordu belki
Ama nafile,çırpınışlar boşa
Bu dünyanın zalim insanları yormuştu onu
Kabuğuna çekilmişti

Savaşıyor öyle kendince
Birde yapmak zorunlu olduğu işler yok mu,
Tüketiyordu onu
Tek konuşabildiği insanda öylece çekip gidiyordu

Ağlıyordu tek varlığı giderken
Gidişini seyrediyordu düştüğü yerden
Şimdi yapması gereken tek bir şey vardı
Düştüğü yerden kalkıp yapmak zorunda olduklarını yapmak