Neyse ki dolunay
aydınlatır karayollarını
Üç tel karaşın sakal kopar
arsız suratımdan tiksinerek
Ve gözü uykusuzluktan
kanlanmış toprağa dikiyorum sakallarımı
Üç karaçam yükseliyor
yorgun kökler üzerinde/ tepemde
Ben ufaldıkça küçülüyorum
umutlarım kısalıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder